ARABİ KİTAPLARIMIZDA NELER YAZIYOR?
(Şeyhzâde hâşiyesi)
(Hâşiyetü Şeyhzâde alel-Beydâvî) tefsîri dört cilddir. Bu hâşiye, Abdullah bin ömer Beydâvî hazretlerinin (Envâr-üt-tenzîl) ismindeki kitâbına yapılmış olan şerhlerin en kıymetlisidir. Her sâhifenin kenârında, İmâm-ı Beydâvînin adı geçen tefsîri mevcûddür. Bu (Şeyhzâde hâşiyesi) Şeyhzâde Muhammed bin Mustafa Efendi tarafından yapılmışdır. Kendisi 951 (m.1544) senesinde vefât etmişdir. Hanefî âlimlerinden ve müderris idi. Bu tefsîr ve hâşiyesinin, Kur’ân-ı kerîmin yüzlerce tefsîri ve hâşiyeleri arasında en kıymetlilerinden olduğunu, büyük islâm âlimi, müderris, seyyid Abdülhakîm Arvâsî hazretleri bildirmiş ve İstanbulun çeşidli câmilerinde senelerce okutmuşdur. Bir mektûbunda, (Kâdî Beydâvî “beyyedallahü vecheh” [Allahü teâlâ onun yüzünü nûrlandırsın demekdir.], ismine ve düâsına yakışacak kadar yüksekdir. Müfessirlerin baş tâcıdır. Tefsîr ilminde, en büyük makâma yükselmişdir. Her meslekde seneddir. Her mezhebde önderdir. Her düşüncede rehberdir. Her fende mâhir, her üsûlde bürhân, önceki ve sonraki âlimlere göre sağlam, kuvvetli ve yüksek tanınmışdır.) buyurmuşdur. Kâdî Beydâvî 685 [m.1286] senesinde Tebrîzde vefât etdi.
Dört cild
İşbu (El-îmân vel-islâm) kitâbını, derin islâm âlim, tesavvuf ma’rifetlerinin mütehassısı, Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî hazretleri farsça olarak yazmış ve (İ’tikadnâme) adını vermişdir. Yazarın kardeşi büyük velî Mevlânâ Mahmûd Sâhibin halîfelerinden Kemahlı hâcı Feyzullah efendi, bu kitâbı türkçeye terceme ederek, (Ferâid-ül-fevâid) ismini vermiş ve 1312[m. 1894]’de İstanbulda basdırılmışdır. Kitâbevimiz tarafından 1966 senesinde, farsça aslından türkçeye yeniden terceme etdirilerek, açıklamalar ve ayrıca üç ek de yapılmış, hepsine (îmân ve İslâm) adı verilmişdir. Bunun almanca, fransızca ve ingilizceye tercemeleri de yapılarak, Kitâbevimiz tarafından neşr olunmakdadır. Şimdi arabcasını da neşr etdiğimiz bu kitâb, islâmın beş şartını ve îmânın altı şartını ve modern madde bilgisini bildirmekde ve islâma karşı olanlar ile mezhebsizlere cevâb vermekdedir.
(Nuhbetül-leâlî) kitâbı, meşhûr (Bed-ül-emâlî) kasîdesinin arabî şerhidir. Bu kasîde, altmışyedi beytden meydâna gelmişdir. Peygamberimiz, müslimânların yetmişüç fırkaya ayrılacaklarını, bunlardan yalnız birinin inançlarının doğru olacağını söylemiş, bu fırkanın ismini de bildirmişdir. (Emâlî) kasîdesi, (Ehl-i sünnet vel-cemâ’at) denilen bu doğru fırkanın inançlarını açık ve güzel bildirmekdedir. Bu kasîdenin çeşitli dillerde şerhleri vardır. (Nuhbetül-leâlî) şerhi, bunların en kıymetlisi ve en fâidelisidir. Muhammed bin Süleymân tarafından yapılmışdır. Eskiden, her din âlimi, bu kasîdeyi ezbere bilirdi. Bu kasîdeyi Türkistanda, Fergâne şehrinin müftüsü Sirâcüddîn Alî ûşî yazmışdır. 575 [m. 1180] senesinde, orada vefât etmişdir.
Ahmed âsım efendi, (Emâlî kasîdesi)ni türkçe şerh etmişdir.
İşbu (Hadîkat-ün-nediyye) kitâbını, büyük islâm âlimi Abdülganî Nablüsî yazmışdır. Kendisi, 1143 [m. 1731] de vefât etmiştir. Kitâb, Birgivî Muhammed Efendinin (Tarîkat-i Muhammediyye) kitâbının şerhidir. Kitâbın hepsi bin sahîfeden fazla olup iki cild hâlindedir. İlk olarak 1290 [m. 1873] de istanbulda basılmış, ikinci defa, 1396 [m. 1976] senesinde Pakistanda ofset yolu ile basdırılmıştır. İşbu kitâbımız, birinci baskıdan yalnız ilk dörtyüz sahîfesi olup, müslümanların Kur’ân-ı kerîme ve sünnete ve müctehid olan âlimlerin bildirdiklerine ve icmâ’-ı ümmete uymaları lâzım olduğunu, bu dört kaynakdan alınmamış olan din bilgilerine (Bid’at) denildiğini, bid’at sâhiblerinin felâket yolunda olduklarını bildirmekte, Eshâb-ı kirâmı ve tasavvuf ilminin büyüklerini övmekte ve yalancı, sahte şeyhleri kötülemekde ve îmânın altı şartını anlatmaktadır. Ayrıca, ilmi ve ilm adamlarını ve takvâ sâhiblerini medh etmektedir.
(Ulemâ-ül-müslimîn) kitâbı, beş kıymetli kitâbdan seçme yazılardan meydâna gelmişdir. Beş kıymetli kitâb şunlardır:
1– Büyük islâm âlimi Abdülvehhâbi Şa’rânînin meşhûr (El-mîzânül-kübra) fıkh kitâbının önsözü olup, yetmişyedi sahîfedir. Dört mezhebi anlatmakda, müslimânların bunlardan birine uymaları lâzım olduğunu bildirmekdedir.
2– Yûsüf Nebhânînin (Şevâhîdül-hak) kitâbından seçme ellialtı sahîfe olup, İbni Teymiyye denilen meşhûr din adamının ve bunun yolunda taşkınlık eden (Vehhâbî) denilen kimselerin inançlarının bozuk olduğunu ve islâm dînini içerden yıkdıklarını bildirmekdedir.
3– İslâm dîninde îmân edilmesi lâzım olan bilgileri en doğru olarak anlatan ve Ehl-i sünnet âlimlerinin çok kıymet verdiği (Akâidi nesefiye) kitâbı dörtbuçuk sahîfedir.
4– Büyük islâm âlimi, tesavvuf mütehassıslarının önderi imâmı Rabbânî Ahmed Fârûkînin (Mektûbât) kitâbından ikinci cild, ellibeşinci mektûbun arabca tercümesinden beş sahîfedir. Geçmiş ümmetlere bildirilmiş olan emir ve yasakların hepsi Kur’ânda vardır. Dört mezhebin imâmları, ya’nî reîsleri, bunları Kur’ândan bularak açıklamışlardır. Açıklarken yanılmışlar ise de, yanıldıkları bilgilere uyanlara da sevâb verileceği bildirilmişdir. Kur’ân-ı kerîmdeki emir ve yasaklardan hiçbiri bu dört mezhebin dışında kalmamışdır. Dörtde üçü hanefî mezhebindedir.
5– 1242 [m. 1826] senesinde Şâmda vefât etmiş olan büyük velî Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdînin bir mektûbudur. Onaltı sahîfedir. Hüseyn Hilmi Işıkın el yazısıdır. Tesavvufu anlatmakdadır.
(Fetâvel-Haremeyn) kitâbını Hindistânda bulunan büyük Ehl-i sünnet âlimi Ahmed Rızâ hân Berilevî yazmışdır. Kendisi 1340 [m. 1921] senesinde Hindistânda vefât etmişdir. Hadîs-i şerîfde Cehenneme gidecekleri bildirilmiş olan, Müslimân ismini taşıyan, inancı bozuk, sapık kimselere cevâb vermekde, islâm inanışlarını doğru olarak bildirmekdedir. Se’âdet-i Ebediyye kitâbı 472.ci sayfada (Fetâvel-Haremeyn) kitâbından naklen diyor ki; (Taberânînin ve başkalarının bildirdiği hadîs-i şerîfde; (Bid’at sâhibine hurmet eden kimse, islâmiyyeti yıkmağa yardım etmiş olur) buyuruldu. (Fâideli Bilgiler) kitâbının üçüncü kısm, 59.cu maddesinde, [420-430 sahîfeleri arasında,] Ahmed Rızâ Hân Berilevînin (Fetâvel-haremeyn)den, on madde hâlinde; bid’at ehlinin yanlış yolda olduğunu çok güzel anlatmakdadır.
Bu kitâb beş kısmdır:
1– Birinci kısm, (Hediyyet-ül-mehdiyyîn) kitâbı olup, Osmânlı âlimlerinden Yûsüf Ehî çelebi yazmışdır. Küfre sebeb olan şeylerden ve büyük günâhlardan bir kısmını bildirmekdedir. Bunun sonunda, Kûfe Kâdısı Abdüllah bin Mahmûdun (El-İhtiyâr) kitâbından iki sahîfe ve (Bahr-ür-râik) ve (İbni âbidîn) kitâblarından bir kaç sahîfe de ilâve edilmişdir. Abdüllah bin Mahmûd, 683 (m.1284) senesinde Bağdâd şehrinde vefât etmişdir.
2– İkinci kısm, (El-mütenebbi-ül-Kâdiyânî) kitâbı olup, 1296 (m.1880) yılında Hindistânda Mirza Ahmed Kâdiyânî tarafından kurulmuş olan (Kâdiyânî) ve (Ahmedî) denilen yeni bir dînin esâslarını bildirmekdedir. Bunlar, müslimân olduklarını bildiriyorlar ise de, bütün İslâm âlimleri, bunların müslimân olmadıklarına karâr vermişlerdir.
3– üçüncü kısm, (Havenet-ül-islâm) kitâbı olup, Ahmed Kâdiyânînin, küfr olan sözlerini ve fikrlerini, kendi kitâblarından alarak bildirmekde ve bunlara cevâblar vermekdedir. Bu kısmın sonuna, (Târih-i mezâhib-il-İslâmiyye) kitâbından (Kâdiyânîlik) maddesi de ilâve edilmişdir.
4– Dördüncü kısm, (En-nisâl-üş-şefeviyye) kitâbı olup, müderris, âlim Hüseyn Muhammed efendi yazmışdır. Kâdiyânîliği red etmekdedir.
5– Beşinci kısm, (Teblîg-i cemâ’at) denilen fırkanın, ehl-i sünnet olmadığı ve vehhâbî bozuk inancında olduklarını bildiren (el-cemâ’at-üt-teblîgiyye) kitâbıdır.
Bu kitâb içinde, beş risâle vardır.
Birincisi (El-münkızü mined-dalâl) olup, büyük islâm âlimi İmâm-ı Gazâlî yazmışdır. Yunan felsefecilerine cevâb vermekde, İslâm bilgilerini övmekdedir.
İkincisi, (İlcâm-ul-avâm) kitâbı olup, yine İmâm-ı Gazâlî hazretleri yazmışdır. Mezhebsizlerin yanlış yolda olduklarını bildirmekde ve kendilerine cevâb vermekdedir. [Ehl-i sünnet vel cemâ’at mezhebinin İmâmları, Ebû Mansûr Mâtürîdi ve Ebûl-Hasen Eş’arî dir. Selefîlik diye bir ehl-i sünnet mezhebi yokdur.]
üçüncüsü, (Tuhfet-ül-erîb) olup, papaz iken müslimân olan, Abdüllâh-ı tercümân yazmışdır. Hıristiyanlık dînini incelemekde, hıristıyanların ellerinde bulunan İncîl denilen dört kitâbın yanlış yerlerini ortaya koymakdadır.
Dördüncüsü, (Rûh-ul-beyân) tefsîrinden seçme, hıristiyanlık hakkında kıymetli bir yazıdır.
Beşincisi, İbrâhim Fasîh Hayderînin (Tuhfet-ül-uşşâk) kitâbı olup, bir tesavvuf risâlesidir.
(El-Müntehabât) kitâbında, büyük islâm âlimi, İmâm-ı Rabbânî Ahmed Fârûkî hazretlerinin (Mektûbât) kitâbından seçme 194 mektûb vardır. İmâm-ı Rabbânî, 971 [m.1563] de Hindistânda Serhend şehrinde tevellüd ve 1034 [m.1624] senesinde yine bu şehrde vefât etmişdir. Mektûbât kitâbı fârisî yazılmış olup, Muhammed Murâd-ı Kazânî tarafından 1302 [m.1885] senesinde arabîye terceme edilmiş ve (Dürer-ül-meknûnât) ismi ile 1317 [m.1899] de Mekke şehrinde basdırılmışdır. (Mektûbât) kitâbının birinci cildinde üçyüzonüç mektûb, ikinci cildinde doksandokuz mektûb ve üçüncü cildinde yüzyirmidört mektûb vardır. Bu beşyüzotuzaltı mektûbun çoğundaki tesavvuf bilgileri, Evliyânın hâllerini, ma’rifetlerini açıkladığı için bunları yanlış anlamak tehlîkesi vardır. Bunun için îmân ve ibâdet bilgileri bulunan 194 mektûb seçilerek, işbu (El-Müntehabât) kitâbı meydâna geldi.
14-MUHTASAR UL-TUHFET-İL İSNÂ AŞERİYYE
(Muhtasar-ul-Tuhfet-il isnâ aşeriyye) kitâbı, (Tuhfe-i isnâ aşeriyye) kitâbının kısaltılmışıdır. Tuhfe kitâbını, Hindistân âlimlerinden Abdül’Azîz-i Dehlevî fârisî yazmışdır. Bu nüshâ, İstanbul üniversitesi kütübhânesinde mevcûd olan nüshâsından ofset yolu ile basdırılmışdır. Şî’î ve Râfizî denilen sapık fırkanın nasıl meydâna geldiğini, kollara ayrılmasını, islâm dînine ve müslimânlara yapdıkları zararları ve inanışlarının iç yüzünü bildirmekdedir. Bu Muhtasâr kitâbını Bağdâd âlimlerinden Mahmûd Şükrü Alûsî arabî olarak hâzırlamışdır.
15-EN-NÂHİYE TÜ AN-TA’NI EMÎRİLMÜ’MİNÎN MU’ÂVİYE
Kitâb dört kısmdır.
Birinci kısm, (En-nâhiyetü an-ta’nı emîrilmü’minîn Muâviye) olup, Hindistân âlimlerinden Mevlânâ Abdül’Azîz Ferhârevî yazmış, 1239 (m.1824) senesinde vefât etmişdir. Eshâb-ı kirâmın hepsini ve bu arada Hazret-i Muâviyeyi sevmemiz ve saymamız lâzım geldiğini vesîkalarla isbât etmekdedir.
İkinci kısm ise, (El-esâlib-ül-bedî’a fî fadl-ıs-sahâbeti ve iknâ’-iş-şî’a) kitâbı olup, Sahâbe-i kirâmın üstünlüklerini bildirmekdedir.
üçüncü kısm ise, (El-Hucec-ül-kat’iyye)dir. Büyük âlim, Bağdâdlı Abdüllah Süveydînin Necefde Şî’î âlimleri ile yapdığı münâzarayı ve Şî’îlerin haksız olduklarını isbât etdiğini bildirmekdedir. Netîcede, Nâdir Şâh Şî’î olmakdan vazgeçmiş, tevbe etmiş, bütün acemlerin Sünnî olmalarını emretmişdir. Bu ise, Şî’îlerle Sünnîlerin birleşmesi değil, Şî’îliği bırakıp, tek Ehl-i sünnet yolunda, hak yolda birleşmekdir. Şimdi de, müslimânların tek hak yolda birleşmeleri, ya’nî her memleketdeki müslimânların Ehl-i sünnet olmaları lâzımdır. İ’tikâdda birleşmeksizin, siyâsî, iktisâdî anlaşmalar, birleşmeler mümkin ve lâzım ve fâideli ise de, i’tikâdda birlik olmadıkça müslimânların dinde birleşmeleri düşünülemez.
Son kısm, İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin fârisî (Redd-i Revâfıd) kitâbının arabîye tercümesi olup, Şî’îlere nasîhat vermekdedir.
İlaveler : Se’âdet-i Ebediyyeden: 1- Bir üniversiteliye cevâb, 2- İslâmiyyet nedir, 3- Adâlet, Akl, îmân, Kazâ-kader, halâl,harâm, 4- Mu’cize, kerâmet, firâset, istidrâc, sihr, 5- ulûm-i islâmiyye, tefsîr kitâbları, hadîs-i şerîfler, 6- Resûlullahın ana-baba ve dedeleri mü’min idi, 7- Rûhların hâzır olması, 8- Cin hakkında bilgi, 9- Tesavvuf, 10- ölüme hâzırlık, 11- Resûlullahın üç dürlü vâzifesi var idi, 12- Seyyid Abdülhakîm-i Arvâsî.
Bu kitâb iki kısmdır.
Birincisi (Hulâsat-üt-tahkik fî-beyân-i hükmit-taklîd vet-telfîk) kitâbı olup, her müslimânın, hanefî, şâfi’î, mâlikî ve hanbelî mezheblerinden birinin ilmihâl kitâbını okuyup, öğrenip, ibâdetlerini ve bütün yaşayışını buna uygun yapması lâzım geldiğini, bu dört mezhebden dilediğini seçmekde serbest olduğunu bildirmekde ve bu dört mezhebe lüzûm olmadığını veyâ bunların birkaçını birbirleri ile karışdırmak iyi olur diyenlerin yanıldıklarını vesîkalarla isbât etmekdedir. Bu kitâbı, büyük islâm âlimi, Abdülganî Nablüsî 1086 [m.1674] de yazmış, 1143 [m.1731] de vefât etmişdir.
İkinci kitâb, yine Abdülganî Nablüsînin (Hadîka-tün-nediyye) ismindeki (Tarîkatül-Muhammediyye) şerhidir.
İşbu (El-minhat-ül-vehbiyye) kitâbı, Kitâbevimiz tarafından 1971 ve 1974 senelerinde ofset yolu ile bastırılmıştı. Şimdi yeniden bastırıldı. Bu kitâbın içinde altı risâle vardır:
1–(El-minhat-ül vehbiyye) risâlesi, ölülerin nasıl iştittiklerini, kerâmet gösterdiklerini bildirmektedir.
2–(Eşeddül-cihâd) risâlesi, ictihâdı ve müctehidleri anlatmakta, dört mezheb imâmını tanıtmakta, bunlardan birine uymak lâzım olduğunu bildirmektedir.
3–(Keşfün-nûr) risâlesi, Evliyâyı ve kerâmetleri anlatmaktadır.
4–(Tenvîr-ül halek) risâlesi, rûhları ve melekleri görmek câiz olduğunu misâllerle anlatmaktadır.
5–(Tezekkür-ül âsâr) risâlesi, Cin çarpmasına karşı Peygamberimizden gelen düâları, âyetleri bildirmektedir.
6–(Tenbîh-ül gabî) risâlesi, Muhyiddîni Arabî hazretlerinin büyüklüğünü, üstünlüğünü bildirmekte, Onu, anlayamamış olanlara karşı savunmaktadır.
(El-Besâir li-münkirit-tevessüli bi-ehlil-mekâbir) kitâbını Pakistândaki islâm âlimlerinin büyüklerinden, Müderris Hamdullah Dacvî yazmışdır. Süûdî Arabistânın resmî dîni olan Vehhâbîlik inançlarının hemen hepsini yazmış, bunların yanlış ve bozuk olduklarını vesîkalarla isbât etmişdir. Süûdî Arabistan hükûmeti, her sene hacılardan topladığı toprak basdı paralarını ve petrolden aldığı milyonlarca lirayı dağıtarak, dünyânın her yerindeki müslimânları vehhâbî yapmağa çalışıyor. Bu dev paralarla yapılan vehhâbîlik propagandalarına aldanarak, islâmın doğru yolundan ayrılmış olan din adamları, bu kıymetli kitâbı okuyunca, aldanacaklarını anlamakda, tövbe ederek, (Ehl-i sünnet) âlimlerinin bildirmiş oldukları hakîkî îmâna sarılmakdadırlar. Kitâbda, bundan başka, her müslimânın, belli dört mezhebden birine uyması lâzım geldiği bildirilmekde, bunlardan birine uymayan veyâ dördünün kolay yerlerini seçerek, birbirleri ile karıştıranın, Ehl-i sünnetden ayrılmış olacağı, Ehl-i sünnet olmıyanın da sapık veyâ kâfir olacağı bildirilmekdedir. Kitâb çok kıymetli olup, dünyânın her yerindeki âlimlerce övülmekdedir
Bu kitâb beş kısmdır.
Birincisi, (Fitnetül vehhâbiyye) kitâbı olup, Mekke-i Mükerreme şehrinin büyük âlimi Ahmed bin Zeynî Dahlân hazretlerinin yazmış olduğu (El-fütûhâtül-islâmiyye) kitâbının ikinci kısmından bir parçadır. Bu parça, ilk def’a olarak 1975 senesinde Hakîkat Kitâbevi tarafından ofset yolu ile basılmışdır.
İkinci kitâb, (Essavâ’ik ul-ilâhiyye) kitâbı olup, vehhâbîliğin kurucusu olan Muhammedin kardeşi Süleymân bin Abdülvehhâb yazmışdır. Bu kitâb, ilk olarak, 1306 [m.1888] da Irak’da basılmışdır.
üçüncü kitâb, (Seyf-ül-Cebbâr) olup; Hindistân âlimlerinden Fadlı Resûl tarafından toplanarak, ilk def’a 1260 [m.1849] da orada basılmışdır. Kitâb, Mekke’deki islâm âlimleri tarafından 1221 [m.1806] de hâzırlanmışdır.
Dördüncü kitâb (Süyufulllah il acille bi mededi yemin i mücahid il milleti) olup, tevessül hakkında çeşitli fetvaları bildirmekdedir.
Beşinci kitâb (Nehc-üs-Seviy firreddi alâ Seyyid Kutub ve Faysal Mevlevî) olup, Mısırda (Cem’iyyet-ül Meşâr’î) tarafından neşr edilmişdir. Seyyid Kutbun mezhebsiz olduğunu bildirmekdedir.
Beş kitâb da, Su’ûdî Arabistândaki vehhâbîlik inancının nasıl meydâna çıkdığını ve İslâmiyyete uymıyan yanlış ve bozuk yerlerini bildirmekde, müslimânları, bu dalâlet ve felâket yoluna sapmamaları için uyarmakdadırlar.
20-TATHÎR-ÜL-FÜÂD, ŞİFÂ-ÜS-SİKÂM
İş bu kitâbda üç kısm vardır. (Tathîr-ül-Füâd) kısmını, Muhammed Bahît, (Şifâ-üs-sikâm) kısmını Alî Sübkî yazmışdır. Ayrıca (İntisâr-ül-evliyâ) kısmı vardır. üç kısm bir aradadır. Bu kitâb ilk olarak 1318 [m.1900] senesinde Mısrda basılmışdır. Kitâbın her üç kısmı, sapık kimselerin bozuk inanışlarına cevâb vermekdedir. Bu arada müslimânların, dört mezhebden birini taklîd etmelerinin lâzım olduğunu ve Evliyânın kerâmet sâhibi olduklarını ve kabr ziyâretini ve ölülerin işitdiklerine inanmak lâzım geldiğini bildirmekdedir. Kitâb arapçadır. İçinde Osmânlıca yazı hiç yokdur.
(Fecr-üs-sâdik) kitâbını Bağdâd âlimlerinden Cemîl Sıdkî Zehâvî efendi yazmışdır. 1323 [m.1905] de Mısrda basılmışdır. Cemîl Sıdkî efendi, İstanbul üniversitesinde ilm-i kelâm dersleri vermişdir. 1355 [m.1936] da vefât etmişdir. 1956 da basılan (Müncid) kitâbında resmi vardır. Kitâbın sonuna (Diyâ-üs-sudûr) ve Mustafâ Şattînin yazdığı (En-nukûl-üş-şer’ıyye) kitâbları eklenmişdir.
Her üç kitâb, Vehhâbîlerin inanışlarını, bu inanışlarının bozuk olduğunu bildirmekde, Vehhâbîliğin ortaya çıkmasını ve yayılmasını anlatmakdadır.
Bu kitâbda üç risâle vardır:
1– (Habl-ül metîn) kitâbı, Sâîd-ürrahmân tarafından yazılmış, vehhâbî denilen kimselerin bozuk inanışlarını açıklamakda, bunlara cevâb vermekdedir. Müslimânların dört mezhebden birini taklîd etmelerinin lâzım olduğunu ve Evliyânın kerâmet sâhibi olduklarını ve kabr ziyâretini ve ölülerin işitdiklerine inanmak lâzım geldiğini bildirmekdedir.
2– (Ukûd-üd-dürriyye) fetvâ kitâbında, ba’zı fıkh mes’eleleri açıklanmakdadır.
3– (Hidâyet-ül-muvaffıkîn) kitâbını Hindistân âlimlerinden Muhammed Viltorî hâzırlamışdır. (Sahâbî)ler hakkında bilgi vermekde, bid’atleri ve bid’at sâhiblerini anlatmakda, Vehhâbî, Mevdûdîci ve Teblig-i cemâ’at denilen kimselerin sapık inanışlarına cevâb vermekdedir.
The text is Arabic.
(Hulâsat-ül kelâm fî beyân-ı ümerâ-il-beldet-il-harâm) kitâbını büyük âlim ve Mekke şehrinde şâfi’î müftîsi Ahmed ibni Zeynî Dahlan yazmışdır. Kendisi 1304 [m.1886]da Mekke’de vefât etmişdir. Kitâbda, Sü’ûdî Arabistân hükûmetinin resmî dîni olan Vehhâbîlik inanışlarının nasıl ortaya çıkdığını ve Sü’ûd oğullarının bu inançları yaymak için, Mekke ve Medîne ve Tâif şehirlerini kana boyadıklarını ve Mescîd-i Nebevîdeki hazîneyi yağma etdiklerini anlatmakda, vehhâbîlik denilen inanışların yanlış ve bozuk olduklarını, misâller vererek isbât etmekdedir. Bugün Sü’ûdî Arabistândaki vehhâbîlerin, milyârlarca lira saçarak dünyânın birçok yerinde ele geçirdiği satılmış, câhil din adamları vâsıtası ile her ülkeye yaymağa çalışdığı vehhâbîlik fitnesinin islâm dînini içerden yıkmakda olduğunu bildirmekde, müslimânları buna karşı uyarmakdadır.
Bu kitâb içinde iki eser vardır:
Birincisi, (Et-tevessülü bin-nebî ve bis-sâlihîn) kitâbıdır. Bunu, Sûriyeyi Nusayrî denilen bozuk inanışlı zâlimler ele geçirmeden önce, Ebû Hamîd bin Merzûk, Şâmda yazmışdır. İbni Teymiyyenin bozuk yazılarını bildirmekde, bunlara cevâb vermekdedir.
İkinci kitâbın ismi, (Et-tevessül) olup, Pâkistânda yazılmışdır. Hindistânın büyük âlimlerinden Allâme Muhammed Habîburrahmân İlâhâbâdînin hacca gidince, ba’zılarının Peygamberimize ve Evliyâya tevessül eden müslimânlara müşrik demelerinin haksız olduğunu bildirdiği ve onların cevâb veremediği için, kendisini dövdüklerini ve arefeden iki gün önce Mekkeden çıkardıklarını bildirmekde ve tevessülün ne demek olduğunu uzun anlatmakdadır.
Bu kitâb dört kısmdır:
1– Birinci kitâb, (Ed-dürerüs-seniyye fir-reddi alelvehhâbiyye) olup, büyük âlim ve Mekke şehrinde şâfi’î müftîsi Ahmed bin Zeynî Dahlan yazmışdır. 1304 [m. 1887] de Mekkede vefât etmişdir.
2– İkincisi, (Nûrül-yakîn) kitâbı olup, 1345 [m.1927] senesinde Bankong şehrinde yazılmışdır.
3– üçüncüsü, (Huccetül-kâtı’a) risâlesi olup, müellifi Mevlânâ Muhammed Mahbûbul Hak Ensârî’dir.
4– Dördüncüsü, (Delâilül-hucec) risâlesidir. Kâdı Habîbül-Hak Permulevî el-Merdânî yazmışdır.
Dört kitâb da, şimdi Sü’ûdî Arabistândaki Vehhâbîlik inanışlarının nasıl ortaya çıkdığını anlatmakda, bunların yanlış ve bozuk olduklarını, misâller vererek isbât etmekdedir. Vehhâbîlik fitnesinin İslâm dînini içerden yıkmakda olduğunu bildirmekde, müslimânları buna karşı uyarmakdadır.
(Sebîl-ün-necât) kitâbını Hindistânın büyük âlimlerinden İringallur üniversitesi profesörlerinden Kâdı Abdürrahman Kutty yazmışdır. İlk baskısı, 1977 senesinde Hakîkat Kitâbevi tarafından ofset yolu ile yapılmışdı. Yazar, Hind yarım adasında bulunan Kerala eyâletinde yirmi milyon ve Madras eyâletinde otuzbeş milyon müslimân bulunduğunu, bunların hepsinin, doğru inanışlı Ehl-i sünnet olduklarını bildiriyor. Elli seneden beri, bu temîz müslimânlar arasına Vehhâbîlerin ve Pâkistânlı Mevdûdî başkanlığında çalışan Cemâ’at-i islâmî denilen sapık ve bozuk inanışlı münâfıkların yayıldığını, bunların îmân ve ibâdet bilgilerini bozarak, müslimânlar arasında bölücülük yapdıklarını, islâmiyyeti içerden yıkmakda olduklarını bildiriyor. Vehhâbî denilen sapıklar Sü’ûdî Arabistândan, Mevdûdîciler de ingilizlerden bol para yardımı görüyorlar. Müslimân âlimleri (Semesta) isminde bir cem’iyyet kurmuşlar ve islâm üniversiteleri ve binlerle orta okul açarak, müslimân gençlerini bozulmakdan, bölünmekden korumakdadırlar. Bu kitâbın yazarı, Semesta mensûbu büyük bir âlimdir. Vehhâbîlerin ve Mevdûdîcilerin bozuk inanışlarından birkaçını bildirip, bunları çürütmekde, hakîkî, doğru müslimân olabilmek için, Ehl-i sünnetin dört mezhebinden birinin kitâblarını okuyup öğrenmek lâzım olduğunu savunmakdadır.
Bu kitâb altı kısmdır. Birincisi (el-İnsâf), ikincisi (İkd-ül-Cîyyid), üçüncüsü (el-Mıkyâs), dördüncüsü (el-Mesâil ül-müntehabe), beşincisi (et-Tenkîd vet-Terdîd) ve altıncısı (Zahîret-ül-fıkh-il-kübrâ)dır. Bu kitâbların hepsinde de, şimdi yeryüzünde bulunan müslimânların dört mezhebe ayrılmış oldukları, bunların dördününün de sahîh, doğru oldukları, bu ayrılıkların yalnız ibâdet yapmakda ve ufak şeylerde olup, hepsinin îmânlarının aynı olduğu ve birbirlerini kardeş bilerek sevişdikleri yazılıdır. İslâm dîninin, iş ve ibâdet yapmakda, dört mezhebe ayrılmasının Allahü teâlânın büyük bir ihsânı ve merhâmeti olduğu, her müslimânın bu dört mezhebden kendisine kolay geleni seçerek, ibâdetlerini bu mezhebe uyarak yapması lâzım olduğu bildirilmekdedir. İlk iki kısmı, Hindistânın büyük âlimlerinden Ahmed bin Abdürrahîm Veliyyulah Dehlevî yazmış, 1176 hicrî ve 1762 mîlâdî yılında Delhide vefât etmişdir. çok sayıda kıymetli kitâblar yazmışdır. Son üç kitâbı Pâkistânın büyük âlimlerinden Kâdi Habîbülhak Permûlî yazmışdır. En sonraki (Zahîre) kitâbını Sûdânda mâlikî âlimlerinden üstâd Tâhir Muhammed Süleymân yazmışdır.
28-EL-MU’TEKAD ve şerh-i EL-MÜSTENED
Bu kitâb, (El-Mu’tekad) denilen bir metin ile, bunun şerhi olan (El-Müstened) kitâbından meydâna gelmişdir. Metin kısmı Hindistânın büyük âlimlerinden Fadl-ı Resûl Bedâyûnî tarafından 1270 [m. 1854]de yazılmışdır. Meşhûr âlim Ahmed Rızâ Hân Berîlevî, 1320 [m. 1902]de, bunu şerh etmişdir. Ahmed Rızâ hân 1340 [m. 1922] de Hindistânda vefât etmişdir. Kitâbda, hakîkî müslimân olmak için, inanılması lâzım olan şeyler bildirilmekde, bunlara (Ehl-i sünnet i’tikâdı) denilmekdedir. Resûlullahdan ve Eshâb-ı kirâmdan gelen bu doğru i’tikâddan ayrılmış birçok bozuk ve sapık inanışların da türediğini ve bu sapık din adamlarının islâmiyyeti içerden yıkmakda olduklarını yazmakda, bunların inanışlarını kuvvetli vesîkalarla çürütmekde ve bütün müslimânları Ehl-i sünnet i’tikâdında birleşmeğe çağırmakdadır. Huzûrun, se’âdetin ve Cehennemden kurtulmanın, ancak birleşmekde olduğunu, Allahü teâlânın, i’tikâdda, îmânda birleşmeği emr etdiğini bildirmekdedir.
Bu kitâb iki kısmdır.
Birincisi (El-üstadül-Mevdûdî) ismindeki kitâb olup, Muhammed Yûsüf Benûrî yazmışdır. Pâkistân din adamlarından Ebûl a’lâ Mevdûdî’nin çeşidli dillerde yazılmış olan ve türkçeye de çevrilmiş bulunan kitâblarındaki yazıların bir kısmının şahsına âit sapık ve bozuk düşünceler olduğunu, böyle yazıların İslâm âlimlerinin kitâblarına uymadığını ve okuyanlara zararlı ve İslâmiyyeti içerden yıkıcı mâhiyetde olduğunu bildirmekdedir.
İkinci kitâb, (Keşfüşşübhe-anilcemâatitteblîga) olup, teblîg-i cemâ’at denilen kimselerin bozuk yolda olduklarını bildirmekdedir.
(Kitâb-ül-Eymân) kitâbı, büyük islâm âlimi, Muhammed Emîn İbni âbidîn hazretlerinin (Redd-ül-muhtâr) kitâbının, 1272 [m. 1856] senesinde Mısrda Bulak matbaasında basılmış olan beş cildinin üçüncü ve beşinci cildinden bir kısmıdır. Yemîn nasıl yapılacağı, yemînin çeşidleri ve yemîni bozanın nasıl tevbe edeceği bildirilmekdedir. Ayrıca, Adak üzerinde bilgi verilmekde ve islâm dîninde cihâd demek, adam öldürmek, yakmak, yıkmak olmayıp, bütün insanları dünyâda ve âhiretde kardeşce ve rahât yaşamağa ve güzel huylu olmağa çağırmak demek olduğu ve hükûmete, kanûnlara itâat lâzım olup, isyân etmenin büyük günâh olduğu yazılıdır. Müslimân ismini taşıyıp ve din adamı geçinip de, sapık inançlı, kötü huylu, bozguncu, bölücü ve mezhebsiz olanların, islâm dînine, kâfirlerden dahâ zararlı oldukları da bildirilmekdedir.
(Redd-ül-muhtâr) kitâbı, kısaca (İbni âbidin) adı ile şöhret bulmuş olup, bütün islâm memleketlerinde çok kıymetli, pek sağlam, en güvenilir fıkh kitâbı olarak bilinmekdedir. Hakîkî din adamlarının fetvâlarına kaynak olmuşdur. İhlâs Vakfının yayınlarından olan (Se’âdet-i Ebediyye) ve diğer kitâblardaki din bilgilerinin çoğu bu kitâbdan alınmışdır. Bu kitâblarda bildirilen sahîfe numaraları, Bulak Basımevindeki baskısının sahîfe numaralarıdır.
31-EL-FIKHU ALEL-MEZÂHİB-İL ERBE’A 1
(El-fıkhu alel-mezâhib-il-erbe’a) kitâbını Abdürrahman Cezîrî başkanlığındaki bir hey’et hâzırlamış olup, üç kısmı basılmışdır.
Birinci kısmı, abdest almağı, guslü, kadınların örtünmelerini ve temizlik hâllerini, mest üzerine mesh etmeği, teyemmümü, nemâz vaktlerini, ezânı, nemâzın farzlarını ve sünnetlerini dört mezhebe göre ayrı ayrı bildirmekdedir.
Yer yüzündeki bütün müslimânların ibâdetlerini, her çeşid hareket ve sözlerini ve birbirleri ile geçinmelerini bu dört mezhebden birine uyarak yapmaları lâzımdır. Bu dört mezhebden hiçbirine uymıyarak veyâ bunları birbirlerine karışdırarak yapılan ibâdetler ve işler sahîh olmaz. Bu dört mezhebin îmânları, inanışları, birbirlerinin aynıdır. Bu müşterek olan îmânlarına, (Ehl-i sünnet vel-cemâ’at) mezhebi denir. Bu dört mezhebden birine uyabilmek için, önce îmânın Ehl-i sünnet mezhebine uygun olması lâzımdır. îmânı Ehl-i sünnete uygun olmıyan müslimâna (Bid’at sâhibi) denir. Bunların hiçbir ibâdetlerinin kabûl olmıyacağını Peygamberimiz haber vermişdir.
31-EL-FIKHU ALEL-MEZÂHİB-İL ERBE’A 2
(El-fıkhu alel-mezâhib-il-erbe’a) kitâbınının İkinci kısmında, nemâz bahsinin sonları, oruc ve zekât, dört mezhebe göre bildirilmekdedir.
31-EL-FIKHU ALEL-MEZÂHİB-İL ERBE’A 3
(El-fıkhu alel-mezâhib-il-erbe’a) kitâbınınınüçüncü kısmda, yimesi, içmesi, giymesi ve kullanması halâl ve harâm olan şeyler, yemîn, adak, alış-veriş, ödünc vermek, fâiz, halâl para kazanmanın yolları anlatılmakdadır.
34-HUTBE (FETÂVÂ ULEMÂ’İL-HİND)
(Fetâvâ Ulemâ’il-Hind) kitâbı, Hindistânda bulunan İslâm âlimlerinin cum’a nemâzının hutbesi hakkında verdikleri dört fetvâdır. Arabî lîsanı kullanılmayan memleketlerdeki vehhâbîler, hutbeleri, kendi lîsanlarındaki tercemeleri ile birlikde okuyorlar. Kadınları da cum’a nemâzı kılmağa zorluyorlar. Bu kitâbdaki dört fetvâda, vehhâbîlerin bu hareketlerinin yanlış olduğu ve kitâbın sonunda, televizyonda görülen ve radyoda sesi işitilen imâma uyarak kılınan nemâzın sahîh olmadığı ve diğer ba’zı fetvâlar bildirilmekdedir.
İşbu (Berîka) kitâbı, imâm-ı Muhammed Birgivî’nin (Tarîka) kitabının şerhinin birinci cildidir. Bu şerhi, Muhammed Hâdimî yazmış 1176’da Konya’da vefât etmiştir. İslâm dininin güzel ahlâkını bildirmektedir.
Bu kitâb iki kısmdır.
Birincisi, (Berîka) kitâbından seçme yazılardır. Bu kitâb, İmâm-ı Muhammed Birgivî’nin (Tarîka) kitâbının şerhinin ikinci cildidir. Bu şerhi, Muhammed Hâdimî yapmış, 1176 da Konyada vefât etmişdir. İslâm dîninin güzel ahlâkını bildirmekdedir.
İkinci kısm, (Menhelülvâridîn) kitâbı olup, hanefî mezhebinin fıkh âlimlerinden Muhammed Emîn İbni âbidîn yazmışdır. Bu kitâb, İmâm-ı Birgivînin (Zuhrül-müteehhilîn) kitâbının şerhidir. Kadınların hayz ve nifâs hâllerini, ya’nî aybaşı ve doğum hâllerini bildirmekde, böyle kadınların yapmaları harâm, yasak olan şeyleri anlatmakda, bu hâlden kurtulunca gusl abdesti almaları lâzım olduğunu yazmakdadır.
38-SE’ÂDET-İ EBEDİYYE EL-HADÎKATÜN NEDİYYE
Bu kitâb iki kısmdır.
Birincisi, (Se’âdet-i Ebediyye) kitâbı olup, Şâm âlimlerinden Abdülmecîd bin Muhammed Hânî yazmışdır. Tesavvuf hakkında bilgi vermekde, tesavvuf âlimlerinden meşhûr olanların hâl tercemesini anlatmakdadır.
İkinci kitâb, Muhammed Bağdâdînin yazdığı (El-Hadîka-tün-nediyye) olup, bu da tesavvuf üzerinde bilgi vermekdedir. Tesavvufun, kalbin kötü huylardan temizlenmesi ve iyi huylarla süslenmesi için, konulmuş bir ilm olduğunu ve bunu başarabilmek için çeşidli yollar bulunduğunu ve bunlar arasında Nakşibendiyye yolunun en kolay ve en te’sîrli olduğunu bildirmekdedir.
Bu kitâb üç kısmdır:
Birinci kısmı, (Miftâh-ul-felâh) kitâbıdır. İmâm-ı Birgivînin (Tarîkat-ı Muhammediyye) kitâbından, Süleymân Fâdıl efendi tarafından ihtisâr edilmişdir. İyi huylu olmağı övmekdedir.
İkinci kısmı, (Hutbet-ü ıyd-ıl-fıtr) ismli iki risâledir.
üçüncü kısmı, (Lüzûm-ü ittibâ’ı mezâhib-il-eimme) kitâbıdır. Sûriyede Hamâ şehrinin Sultân câmi’i hatîb ve müderrisi allâme Muhammed Hâmid tarafından yazılmışdır. Hanefî mezhebi uzun anlatılmakda, dört mezhebden birine tâbi’ olmanın vâcib olduğu isbât edilmekdedir.
(Şir’at-ül-islâm) kitâbı ve bunun (Mefâtih-ul-Cinân) ismindeki şerhi kitâbının metnini, Buhârâ müftîsi Rükn-ül-islâm Muhammed bin Ebû Bekr yazmış ve 573 [m.1178] de vefât etmişdir. Şerhini Ya’kûb bin Seyyid Alî yapmış ve 931 [m.1525] de Bursada vefât etmişdir. Kitâbda, ba’zı ibâdetlerin nasıl yapılacağı bildirilmekde, ilm öğrenmenin fazîleti anlatılmakda, herkese iyilik, yardım etmek lâzım olduğu bildirilmekdedir
(Envâr-ul-Muhammediyye) kitâbı meşhûr (Mevâhib-ül-ledünniyye) kitâbının kısaltılmışıdır. Peygamberimizin hayâtını, mu’cizelerini, güzel ahlâkını bildirmekdedir. Kitâbın sonuna Muhammed bin Abdülbâkî Zerkânînin Mevâhib-ül-ledüniniyye şerhinden Muhammed aleyhisselâmın ümmetinin husûsiyyetlerini anlatan bir kısm da ilâve edilmişdir
(Huccet-ullahi alel’âlemîn) kitâbı, büyük islâm âlimi Yûsüf Nebhânînin aynı ismdeki büyük kitâbının son kısmından bir parçasıdır. Büyük kitâb bin sahîfeden fazla olup, çeşidli târihlerde, çeşidli baskıları yapılmışdır. Bu kitâbımız içinde, Peygamberimizin mu’cîzeleri, bu arada islâm âlimlerinin ve tesavvuf mütehassıslarının üstünlükleri ve Peygamberimizin mubârek rûhundan istifâde edilmesi ve kıyâmet alâmetleri ve evliyânın kerâmetleri bildirilmekdedir.
Bu kitâb üç kısmdır.
Birincisi, (İsbât-ün-nübüvvet) kitâbı olup, İmâm-ı Rabbânî Ahmed Fârûkî Serhendî hazretleri yazmışdır. Peygamberlik ne demek olduğunu bildirmekde, Muhammed aleyhisselâmın peygamber olduğunu isbât etmekdedir. Kur’ân-ı kerîmin Allah kelamı olduğu da uzun anlatılmakdadır. Bu kitâb, Türkçe, ingilizce ve Fransızcaya tercüme edilerek, Kitâbevimiz tarafından bastırılmıştır.
İkincisi, (Devlet-ül-Mekkiye) kitâbı olup, Hindistân âlimlerinden Ahmed Rızâ Han Berîlevî yazmışdır. Muhammed aleyhisselâmın mu’cîzeleri ve ilminin derecesi bildirilmekdedir.
üçüncüsü, Komünistliğin din ve millî birlik düşmânlığı olduğunu anlatmakdadır.
(En-ni’metül kübrâ) kitâbını, İbni Hacer-i Mekkî hazretleri yazmışdır. Peygamberimize mevlîd okumanın çok sevâb olduğunu ve mevlîd okumanın târihçesini bildirmekde, İbni Teymiyye gibi sapık kimselerin, mevlîd okumağa ve Ehl-i sünnet âlimlerinin açıkladıkları bilgilerden ba’zılarına karşı gelmelerinin haksız olduğunu îzâh etmekdedir.
Bu kitâb üç kısmdan meydâna gelmişdir.
Birinci kısm, (Teshîl-ül-Menâfî) kitâbı olup, İbrâhim Ezrâk tarafından yazılmışdır. çeşidli hastalıkları ve tedâvi yollarını bildirmekdedir. Bu kitâbın kenârında İmâm-ı Zehebînin (Et-tıbbün-Nebevî) kitâbı vardır. İmâm-ı Zehebî 673 [m.1274]de Şâmda tevellüd, 748 [m.1348]de Mısrda vefât etmişdir.
İkinci kısmda (Mevâhib-i Ledünniyye) kitâbının Muhammed Zerkânî tarafından yapılan şerhinden bir kısm yer almakdadır.
üçüncü kısmda Seyyid Ahmed “rahime-hullahü teâlâ”nın topladığı (âyât-i hırz) risâlesi vardır. (âyât-i hırz) koruyucu âyetler demekdir.
(Ed-devletül-Osmâniyye) kitâbını Mekke-i mükerreme şehrinin büyük âlimlerinden, Şâfi’î müftîsi Ahmed bin Zeynî Dahlan yazmışdır. Osmânlı devletinin kuruluşunu, yayılmasını ve bu büyük imperatorluğun parçalanmasını bildirmekde, Osmânlı pâdişâhlarının İslâm dînine yapdıkları hizmetleri, adâletlerini, güzel ahlâklarını yazmakdadır. Bu arada, vehhâbîlik fitnesini, bu sapıkların Arab yarım adasındaki müslimânların ve İslâm memleketlerinden gelen hâcıların mallarına, cânlarına barbarca saldırdıklarını, İslâmiyyete yapdıkları düşmanlıkları ve bu fitnenin Osmânlı Türkleri tarafından önlendiğini ve yapdıkları zararların tahrîblerin ta’mîr edildiğini açıklamakda ve Osmânlılardan sonra ortaya çıkan dinde reformcuların, mezhebsizlerin bölücü, yıkıcı hareketlerini anlatmakdadır. İlk olarak 1304 [m.1887] senesinde basılmışdır.
(Kitâb-üs-salât) kitâbında, Abdest, Nemâz, Oruc ve Kurban için okunacak âyet-i kerîmeler ve düâlar yazılıdır.
(Kitâb-ü mevâkît-is-salât)da, beş vakt nemâzın ve kerâhat vaktlerinin başlangıçları ve istikbâl-i kıble bahsi mu’teber fıkh kitâblarından alınarak bildirilmiş, hepsinin hesâb edilmesi ve formülleri uzun açıklanmış ve vasatî ve ezânî saatlere göre yapılan hesâblar misâllerle de gösterilmişdir. Kitâbın sonuna ayrıca (Ta’dîl-i zemân) ve (Meyl-i Şems) ve muhtelîf mahâllerin arz derecelerine ve en yüksek yerlerine göre bulunan (Temkîn mikdârları ve kıble açıları)nı bildiren cetveller ilâve edilmişdir.
(Merâh ve avâmil) kitâbı, arapcanın gramer kâidelerini öğretmekdedir. çeşidli târihlerde İstanbulda basdırılmışdır. Kitabevimiz tarafından da ofset yolu ile 1975’de bastırılmıştır.
(Es-savâik-ul-muhrika) kitâbını islâm âlimlerinin en büyüklerinden Ahmed İbni Hacer-i Mekkî yazmışdır. Kendisi 974 [m.1566] târihinde Mekkede vefât etdi. Şâfi’î mezhebinde olup, Ehl-i sünnet müslimânlarının gözbebeğidir. Büyük âlim Seyyid Abdülhakîm-i Arvâsî, onu çok över, (İbni Hacer-i Mekkînin sözleri, yazıları, dört mezhebde de, huccetdir, seneddir) buyururdu. Bu kitâbı iki kısmdır. Birincisinde, Ebû Bekr, ömer, Osmân ve Ali hazretlerinin hak halîfe olduklarını, üstünlüklerini ve Eshâb-ı kirâmın hepsini sevmemiz, saymamız lâzım olduğunu âyet-i kerîmelerle ve Hadîs-i şerîflerle isbât etmekdedir. Şî’îlerin Eshâb-ı kirâmın çoğunu kötülediklerini, Ehl-i sünnet mezhebindeki müslimânlara bu yüzden saldırdıklarını, bu sebeble bid’at sâhibi olduklarını, sapık ve yanlış yolda bulunduklarını, islâmiyyete çok zarar yapdıklarını yazmakdadır. Kitâbın ikinci kısmı (Tathîr-ül-cenân) ismi ile meşhûr olup, hazret-i Muâviyenin ve Amr İbni âs hazretlerinin Eshâbın büyüklerinden olduklarını, islâmiyyete yapdıkları hizmetlerini bildirmekde, Eshâb-ı kirâm arasında olan muhârebeler hakkında çok fâideli ve lüzûmlu açıklamalar yapmakdadır.
Bu kitâbda üç risâle vardır.
Birincisi, (El-hakâik-ul-islâmiyye ve firreddi alel-mezâ’im-il-vehhâbiyye) olup, bunu Afrikada Mali Cumhûriyetinin Koutiala şehrindeki (Medrese-tül-irfân) müdürü Mâlik Beh bin Dâvud 1403 (m.1983) senesinde yazmışdır. Bu kitâbında, müslimânlar târih boyunca çeşidli fırkalara ayrılmışlar ise de, hepsinin birbirlerine müslimân dediklerini, ancak ikiyüz sene önce ortaya çıkan vehhâbîlerin, kendilerine uymıyan bütün müslimânlara kâfir, müşrik dediklerini bildirmekde, böyle taşkınlık, bölücülük yapmamaları için, onlara nasîhat vermekdedir. Dînimizin birleşmeği, yardımlaşmağı emr etdiğini, âyet-i kerîmeler ve hadîs-i şerîflerle isbât etmekdedir.
İkinci risâle, Tunus hükûmetinin vehhâbîlere karşı neşr etdiği yazılardır.
üçüncü risâle, Afrikanın garbındaki GHANA devletinin âlimlerinden Ahmed Bâbenin vehhâbîlere verdiği cevâblardır.
(Nûr-ül-islâm) kitâbı, 1977 senesine tesâdüf eden 1397 hicrî yılında, Dârüsselâm Bağdâd şehrinde yazılmışdır. Seyyid Abdülkâdir-i Geylânî “kaddesallahü teâlâ sirreh”in medresesinde müderris üstâd Abdülkerîm Muhammed “rahmetullahi aleyh” tarafından yazılmışdır. îmânın altı şartını bildirmekde, Allahü teâlânın var ve bir olduğunu, meleklerin, cinnin varlığını isbât etmekdedir. Kabr hayâtını, Cenneti, Cehennemi anlatmakda, hakîkî müslimân olmak için, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitâblarını okuyup öğrenmek şart olduğunu ve bu âlimlere tâbi’ olmanın, Allahın Peygamberine tâbi’ olmak olduğunu bildirmekdedir. Ayrıca, âdem aleyhisselâmın ilk insan ve ilk Peygamber olduğunu ve îsâ aleyhisselâmın, hazret-i Meryem isminde bir kadının oğlu, Allahın kulu ve peygamberi olduğunu yazmakdadır. Peygamberimizin ve Evliyânın kabrlerini ziyâret etmenin câiz olduğunu ve sevâb olduğunu bildirmektedir. Onları vesîle kılarak yapılan düâların kabûl olacağını, diri insanların olduğu gibi, onların da, maddî ve ma’nevî ni’metlere kavuşmak için sebeb olduklarını bildirmektedir. Ve Allahü teâlânın ni’metlerine kavuşmak için çalışmak, sebeblere yapışmak, dirilere karşı da, ölülere karşı da edebli ve saygılı olmak lâzım olduğunu bildirmekdedir.
Bu kitâb, beş kısmdır.
Birinci kısmı (Es-sırât-ul-müstekîm) olup, Hayderî-zâde İbrâhîm efendi tarafından yazılmışdır. Kendisi, 1299 [m.1883] da vefât etmişdir.
İkinci kısmı (Es-seyfi-üs-sakîl) kitâbının başdan 32 sahîfesi olup, allâme üstâd Bekr bin Seyyid ömer tarafından yazılmış, 1313 [m.1897] de Mısrda basılmışdır. Hıristiyanlığı red etmekde, elde mevcûd dört İncîl kitâbının hakîkî İncîl olmadıklarını, îsâ aleyhisselâm göke çıkarıldıkdan sonra yazılan birer târih kitâbı olduklarını isbât etmekdedirler.
üçüncü kısm (El-kavl-üs-sebt) olup, bir protestân papazın yazdığı ve Mısrda basılmış (El-ekâvîl-ül-Kur’âniyye) kitâbına cevâb olarak Abdülkâdir İskenderânî tarafından yazılmışdır. İlk baskısı 1341 [m.1923] de Şâmda yapılmışdır.
Kitâbın dördüncü kısmı (Hülâsat-ül-kelâm fî tercîh-i dîn-il-İslâm)dır. Yûsüf Nebhânî tarafından yazılmışdır. Dünyâda râhat ve huzûr içinde yaşamak, âhıretde de Cehennem ateşinde sonsuz yanmakdan kurtulmak için müslimân olmak lâzım geldiği bildirilmekdedir.
Beşinci kısmı, (El-ekâzîbül-cedîtetül-hıristiyâniyye)dir.
Bu kitâb dört kısmdır.
Birinci kısm, (Er-reddül cemîl li-ilâhiyyet-i îsâ bi-sarîh-il-İncîl) kitâbıdır. Bunu İmâm-ı Muhammed Gazâlî yazmış, Robert Chidiac fransızcaya terceme ederek, ikisini birlikde 1939 da Pârisde basdırmışdır. Kitâbda, îsâ aleyhisselâmın Allahü teâlânın kulu ve peygamberi olduğu vesîkalarla isbât edilmekdedir.
İkinci kitâb, yine İmâm-ı Gazâlînin (Eyyühel-veled) risâlesidir.
Üçüncüsü, İmâm-ı Rabbânînin (Mektûbât) kitâbından seçme mektûblardır.
Dördüncüsü, Türkçe (Se’âdet-i Ebediyye) kitâbının önsözünün ve sonsözünün arabî tercemesidir.
(Tarîk-un-necât) kitâbını Hindistândaki islâm âlimlerinden ve İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin soyundan olan Muhammed Hasen Cân arabca olarak yazmışdır. Kitâbda akl hakkında uzun bilgi vermekde, sonra (Edille-i erbe’a) denilen, din bilgilerinin dört kaynağını bildirmekde, îmânın altı şartını, islâmın beş şartını ve dört mezhebden birine tâbi’ olmak lâzım geldiğini bildirmekde, güzel ahlâkı ve kötü huyları tanıtmakda ve Ahmed bin Atâullah-ı İskenderînin tesavvuf hakkındaki kıymetli sözlerinden ikiyüzonsekiz adedini yazmakdadır.
Kitâbın sonuna, kazâ ve kaderi anlatan (Risâlet-üt-tenvîr) eklenmişdir. Kitâb 1349 [m.1931] de yazılmış ve Hindistânda basılmışdır.
Kitâba, Muhammed Ma’sûm-ı Fârûkînin (Mektûbât)ından seçdiğimiz kırkiki mektûb da ilâve edilmişdir.
(El-Kavlülfasl) kitâbını Muhammed bin Behâüddin yazmışdır. İmâm-ı a’zam Ebû Hanîfenin (El-Fıkhulekber) kitâbının şerhidir, açıklamasıdır. Müslimânın yapması ve sakınması lâzım olan şeyleri anlatan kitâblara (Fıkh kitâbı) denir. İnanmak lâzım olan şeyleri bildiren kitâblara (Fıkhulekber) veyâ (Kelâm) yâhûd (Akâid) kitâbları denir. İmâm-ı a’zamın kitâbını çok âlimler şerh etmişlerdir. Bunların en kıymetlisi ve en faydalısı El-Kavlülfasl kitâbıdır. Bu kitâbın yazarı Muhammed Behâüddîn 956 [m.1549] senesinde vefât etmişdir. Kitâbda eski felsefecilere ve Mu’tezile, Şî’î ve Vehhâbî gibi sapık müslimânlara ve mezhebsizlere ilmî cevâblar verilerek, yalnız (Ehl-i sünnet) denilen hakîkî müslimânların îmânlarının doğru olduğu isbât edilmekdedir. Kitâbın aslı, İstanbulda Süleymâniyye kütübhânesinde el yazması olarak mevcûtdur.
(Câliyet-ül-ekdâr) kitâbını, derin âlim ve büyük velî, Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî “rahmetullahi aleyh” yazmışdır. Allahü teâlânın doksandokuz ism-i şerîfini ve Bedr gazvesinde bulunan sahâbe-i kirâmın ismlerini bildirmekde ve Peygamberimize “sallallahü aleyhi ve sellem” salevât getirmekdedir. Sahâbe-i kirâmın ismlerinden üstü çizili olanlar Bedr harbinde şehîd olmuşlardır. Bu ismlerin ve salevât-ı şerîflerin hürmetine ve kıymetine sığınarak kendisinin ve bu kitâbı okuyanların ve bütün müslimânların sıhhatleri ve selâmetleri ve râhatlıkları ve huzûrları için duâ etmekdedir. Bu kitâbı okuyan, içindeki duâları da okumuş olacağından, kendisi de bu duâlara kavuşacakdır.
57-İNGİLİZ CASUSUNUN İTİRAFLARI
Kitâbın birinci kısmında; ingilizlerin dünyâ hâkimiyeti zemânında kurdukları (Müstemlekeler Nezâreti)nin bir elemânı olarak önce İstanbula gelen ve orada çeşidli islâmi ilimleri ve lîsanları öğrenen Hempherin, bağlı olduğu (Nezâret)in tâlimatı ile islâm âlemini dolaşması, Mehmed bin Abdülvehhab ile dostluk kurması, ona vehhâbîlik temel inançlaını telkin etmesi açıklanmakdadır. İslâm dünyâsını ve müslimânları nasıl parçalayabileceğinin âdetâ tatbikâtını yapmışdır. Sistemini kurmuşdur.
Kitâbın ikinci kısmında, ingilizlerin islâm memleketlerinde ve bilhassâ Hindistanda yapdıkları mezâlimi anlatmakdadır.
58-GÂYET-ÜT-TAHKÎK VE NİHÂYET-ÜT-TEDKÎK
Bu kitâbda sekiz risâle vardır. Birinci risâle (Gâyet-üt-tahkîk ve nihâyet-üt-tedkîk) olup, Muhammed Hayât Sindî yazmışdır. Harameyn müslimânlarının ba’zı fıkhî müşkillerini hâlletmekdedir. Diğer risâleler ise başka müellîflere âid olup, ba’zı i’tikâdî ve fıkhî mes’eleler hakkındadır. Son risâle (İmâm-ı nevevî)nin, meşhûr (Erbaîn)inden seçilmiş hadîs-i şerîflerdir.
(Ma’lûmât-i Nâfi’a), ya’nî Fâideli Bilgiler kitâbını Ahmed Cevdet Pâşa yazmışdır. 1238 (m.1823) de Lofcada tevellüd, 1312 (m.1894) de İstanbulda vefât etmişdir. (Mecelle) ve (Kısâs-ı Enbiyâ) kitâbları da meşhûrdur. Bu kitâb İslâm dîninin usûl, ya’nî akâid bilgilerinden bahs etmekdedir.
İçinde (er-Reddü alel-harekât-it-tashîhiyye fil-İslâm) risâlesi de olup, dinde reform yapmak istiyenlere, en kıymetli kaynak kitâblardan alarak yazılan reddiyedir.
Din adamı nasıl olmalıdır; Muhammed Ma’sûm-i Fârûkî hazretlerinin kaleminden anlatılmaktadır. Ayrıca, îmânda ve amelde bid’at ne demekdir geniş olarak îzâh edilmekdedir.
İşbu kitâbda iki risâle vardır. Birincisi, (Misbâh-ul enâm) olup, Vehhâbî görüşlerine cevâb vermektedir. Müellifi allâme Seyyid Habîb bin Ahmed olup, Hadramut âlimlerindendir.
İkincisi, (Cevâz-üt-tevessüli binnebî) olup, Seyyid Ahmed Zeynî Dahlan'ın, Resûlullaha tevessül ve kabrini ziyâret hakkındadır.
İşbu kitâbda iki risâle vardır. Birincisi (İbtigâ-ül vüsul lihubbillahi bilmedhirresûl) kitâbı olup, Peygamberimizi, diğer peygamberleri ve velîleri medh etmenin çok sevâb olduğunu bildirmekte, mevlid okumanın çirkin bid’at olduğunu iddia eden sapıklara, Peygamberimizin rızasını kazanmak için mevlid okumanın şirk olduğunu iddia eden sapıklara, delîllerle cevap vermekdedir. Müeelifi Hindistan âlimlerinden Ebû Muhammed el-Viltorîdir.
İkincisi, (Bünyân-ül-mersûs) olup, Peygamberimizin üstünlüğü ve Mevlid okumanın meşruiyyeti hakkındadır. Abbas bin Muhaymedin eseridir.
İşbu (El islâm ve sâir-ül edyân) kitâbı, islâm dini ile hıristiyanlık, yehûdîlik, buda ve brahma dinlerinin temel kaidelerini karşılaştırmalı olarak bildirmekdedir. Kur’ân-ı kerîm ve Kitâb-ı mukaddesin (Tevrat ve İncil) özellikleri açıklanmakda, bugunkü incillerin birbirini tutmayan yerleri, içindeki hataları batılı kaynaklardan misaller verilerek isbat edilmekdedir.
İslâmiyetin bir vahşet dini olmadığı, müslimanların pis ve câhil olmadıkları, islamiyyette felsefe olmadığı isbat edilmekde, müsliman olmadıkları halde bazı batılı meşhûr kimselerin islâmiyete hayranlıklarını ifade eden sözleri bildirilmekdedir.
63-MUHTASAR-I TEZKIRE-I KURTUBÎ
İşbu kitâbda, birbirinden ayrı iki eser vardır.
Birincisi, (Muhtasar-ı Tezkire-i Kurtubî) kitâbıdır. Abdülvehhâb-ı Şa’rânî yazmışdır. Ebû Abdüllah Muhammed bin Ahmed Ensârînin (Tezkire) kitâbının muhtasarıdır. Kıyâmet alâmetleri, ölüm hâlleri, kabr hayâtı, âhıret hayâtı (hesâb, mîzân, Cennet ve Cehennem) anlatılmakdadır.
Ebû Abdüllah Muhammed bin Ahmed, mâlikî mezhebi âlimlerinden olup, 671 [m.1272]de vefât etmişdir.
Abdülvehhâb-ı Şa’rânî, şâfi’î mezhebi âlimlerindendir. 973 [m. 1565]de vefât etmişdir.
İkincisi, (Kurret-ül-uyûn) kitâbıdır. Ebülleys-i Semerkandî yazmışdır. Nemâzı terk edenlerin ve çeşidli günâhları işleyenlerin göreceği azâblar ile, sıla-i rahmi terk etmenin, anaya babaya isyân etmenin cezâları ve evlâd ve zevceye karşı mu’âmeleler ile, mûsikî hakkında bilgi vermekdedir.
Ebülleys-i Semerkandî 373 [m. 983]de vefât etmişdir.
Hakikat Kitabevi
Adress: Darüşşefeka Caddesi No: 53 P.K.: 35 34083
Fatih / İstanbul / TÜRKİYE
Phone: +90 (212) 523 45 56 - 532 58 43 Fax: +90 (212) 523 36 93
E-Mail:bilgi@hakikatkitabevi.com